दत्ता म्हणे

उदासिन वृत्ती, धरावी अंतरी।
समत्वे बाहेरी, निजरुप।।
मानपान नेणे, नेणे शत्रु-मित्र।
जाणा तो पवित्र, संसारात।।
मोह ममतेचे नाही पाश मनी।
केवळ उन्मनी भोगतसे।।
दत्ता म्हणे ऐसा आचरी जीवन।
वंदिन चरण जिवेभावे।।


सबाह्य अंतरी विठ्ठल कोंदला।
सोहळा देखला निजरुपी।।
भक्त काजासाठी धरीले सगुणे।
परि व्यापकपणे नटलाशी।।
देवादिका ना कळे तुझे हे स्वरुप।
जाणला मी बाप विटेवरी।।
दत्ता म्हणे ऐसा राजा कनवाळु।
करितो सांभाळु भक्तजना।।


नलगे नलगे मुक्तिचा सोहळा।
आवडे कृपाळा येरझार।।
जन्मोजन्मी तुझा होईन मी दास।
हेचि माझी आस पुरवावी।।
नामघोष कानी आवडतो देवा।
पडे याचा हेवा ब्रह्मादिका।।
दत्ता म्हणे तुचि प्राणाचा विसावा।
माधव केशवा पद्मनाभा।।

..........डी सिताराम